Crash on Delivery chapter 3

Now over in Alsace-Lorraine, in a Heinie stronghold, a monocled Herr Oberst was pawing the dew of concern from a brow that was as wide as a garden gate. “Ach, mein Herrs,” he gutturaled wearily, “der Marks ve moost haben. Alreadty yedt der Marks dey ben lower by der Cherman Banken. Der troops by der groundt vill lizzen vhen der promise cooms, but der flying Offiziers, ach, smardter yedt dey ist, hein? Ein, drei Staffels dey say dey moost get der back pay— oddervise dey dondt fly! Und Staffel Noomber Sieben ist der besser by der front. Ach, der Dumkopfs know der Marks ve moost haff zo ve buy der bullets mit shells to shoodt, und yedt der Marks dey vant alzo! Donnervetter, first der Marks und den der Vaterland. Idt vas like dis nefer by 1870!”

“Nein, nein,” a bespectacled Junker shook his head mournfully. “But don’dt haff der vorry, Herr Oberst. I haff der Marks in zwei, drei Tags, you see. Ofer der lines ist vun Frenchman—zo agent K-4 he giffs me der vord—und der Frenchman he helps der Kaiser efen if he does nodt vant to. Enough Marks he has, mein Freunds, to pay idt der Fokker und Albatros flyers, ja I look for der vord from K-4 any minute, Herr Oberst.”

“Gut! You gedt idt der Marks, Kapitan Schlushwig, und it giffs some of dem to you alzo, ja.”